Sunday, June 03, 2007

Menino Magoado! por MGabriela Carrascalão



Esta ilustração é um detalhe de um dos quadros da autora deste poema ( O quadro está no Hotel Timor em Dili)
01-12-2006

Menino.... Abandonado,
rejeitado!
chorando!...
nas ruas de Dili!...
Secas! Poeirentas!
Menino magoado!
Perdido...
Angustiado!
Geme!
Garoto inocente!
triste, mal amado!
Menino esfomeado!
inocência violada !
criança usada!
rosto massacrado,
lágrimas !
de sangue jorrando!
nas ruas de Dili!...
Secas! Poeirentas!
Criança chorando!
Meu Menino,
garoto magoado!
Triste !...
abandonado!...


MGabriela Carrascalão
1-12-2006

24 comments:

Anonymous said...

Que poema tåo sentido. A MGabriela Carrascalão retratou bem a imagem que todos temos das crianças, que mesmo não sendo abandonadas pelos seus, sofrem com falta daquele calor humano necessario para os fazer sorrir .

Obrigado pelo seu poema

J. Amaral

Anonymous said...

Chocante e subtil poema. São as crianças as grandes sofredoras dos erros dos políticos.
Ocorre-me à memória o poema de Augusto Gil: Bate,bate levemente como quem chama por mim.....
Saudações
José de Alguidares de Baixo

Anonymous said...

Ola Mana Gabriela,

Ha'u haksolok tebes haree ita-nia poezia no pintura mosu fila-fila iha blogspot ida ne'e. Parabens!

Furak katak maluk Maracuja kria espasu furak ida ne'e mai ita hotu atu fahe ba malu ita-nia hanoin, sentimentu kona-ba moris ita ema nian iha mundu rai klaran.

Hau fiar katak iha ita-nia mehi artistiku,ita hamutuk nafatin.

Ksolok no kmanek,
Abe Barreto Soares

Anonymous said...

MGabriela Carrascalão:
Sempre discreta na sua maneira de ser! Conhecia a grande jornalista que é, mas desconhecia a sua veia poética. Aliás é óbvio! Mas como disse, a MGabriela é muito discreta e modesta , é artista, pinta como eu sempre sonhei poder pintar. Parabéns ! E devo dizer: É mulher do armas. Nós Timorenses devemos ter orgulho de artistas como a MGabriela, Abé Barreto ....

Este poema : "Menino Magoado" é uma dor para nós. como o José Alguidares de Baixo diz e bem dito : " São as crianças as grandes sofredoras dos erros dos políticos."

Obrigado por chamar a atenção de todos com este poema que toca no nosso coração.

Parabéns

Ana Maria

Anonymous said...

Ola amigo e irmão Abé:

Hau agradesse ita bot nia lia fuan sobre hau nia poema ho hau nia pinturas. Palavras fó koragem mae hussi ita bot hau senti kontente lós. Obrigado Barak. It sei hassoro malu brevemente .

Winhira hau iha Dili, fulan tuir mae ita sei hassoro.

Obrigada irmão.

Mana Gabriela

Anonymous said...

Ana Maria:

Espero que seja quem eu penso ser ...mas em todo o caso aqui fica o meu sincero agradecimeno pelas sua palavras encorajadoras. Sempre escrevi poesia , mas nunca tive a coragem de os publicar ate recentemente aqui na Austrália e também alguns no Brasil ( S. Paulo).

Na verdade o Maracujá tem sido impar com este seu blog.

Obrigada

MGabriela Carrascalão

Anonymous said...

*) LABARIK MANE OAN IDA HATO’O LIA BA NIA INAN

Ina, karik la ho ó
oinsá maka

ha’u bele mosu
no

bidu ho laran haksolok
iha ita-nia planeta Rai nia palku leten?
----
2006


A BOY TO HIS MOTHER

Mama, if it was without you
how

could I possibly appear
and

dance with joy
on the stage of our planet Earth?
----
2006

Abe Barreto Soares

*) Poema oan ne'e organizasaun mundial ne'ebe tau matan ba labarik sira,UNICEF iha Dili publika tiha ona iha ninia postal Natal tinan 2006/Tinan Foun 2007.

Anonymous said...

Chocante, tocante e é a realidade de Timor!. Obrigado por chamar a atenção atravez do seu poema tãoa forte, para este problema em Timor. Dolorosa realidade e muito bem posta pela MGabriela. Parabéns

Faz-me pensar sobre o que é que estaamos a fazer neste mundo?

António Nogueira

Anonymous said...

lendo este poema , da-me aseios de querer estar ai e abraçar um desses meninos abandondos e magoados.
Forçå MGabriela, grande mensagem para os nossos politicos , e foi bom ter sido em portugues assim todos do munod portugues pode ler e ficar ciente da dos timorenses.

Parabens pelo poema e Maracuja obrigada pelo blog
Teresa Meneres Afonso

Anonymous said...

Cara Amiga,

Parabens pelo seu lindo poema. Retrata de uma forma impar a realidade actual do nosso Timor.

Quando leio o seu poema e os do Abe Barreto vem-me lagrimas aos olhos e invade-me a alma uma profunda tristeza.

Cumprimentos a si, ao Abe Barreto e ao Senhor MaracujaH Maduro que em tao boa hora lancou este blog!...

Anonymous said...

Oh Pá ! Até me doi o coração! Poema tão real e pode crer que até estou arrepiada.
Conseguiu chamar a atenção dos que a lêm. Lamento que aquele país maravilhoso em vez de avançar, está a recuar!.

Parabens pelo seu poema MGabriela Carrascalão

uma mãe com o coração quebrado

Anonymous said...

Muito bom. Cheio de realidade. Gostei.

Parabens ao Maracuja pelo seu blog

Nicolau de Melo e Silva

Unknown said...

Gosto da poesia da Maria Gabriela! Força, Mulher!

Mau Lear said...

GABRIELA!
Nao sei se saberas quem escreve estas linhas,pois que do ontem quando nos conhecemos, ao dia de hoje, que nos encontramos de novo neste teu poema do "Menino magoado" vao muitos anos de intrevalo. Eu apenas escrevo estas pobres linhas porque fiquei sinceramente maravilhado por tudo o que senti ao ver as tuas pinturas, (dantes jah tu pintava bem)e o teu poema. Quero dizer-te que nao sei o que mais me chocou, se a tua pintura uma explosao de cores que me fazem sonhar com as cores dessa Terra que tanto amo, se o sentimento de resignacao magoado que eh ao fim e ao cabo nao o retrato dum menino mas de um povo. Tira a palavra menino e poe a palavra povo e o retrato esta correcto. Faz um poema ahs criancas de Timor, especialmente ao brilho e ah esperanca que teem nos seus olhares, pois que isso sim eh o caminho que temos que abrir para o nosso querido TIMOR. Um abraco Manuel Carlos

Anonymous said...

A comentador anterior Manuel Carlos:

Eu sinto o mesmo . Uma dor quando li o poema, t\ao vivo. Para o Menino Magoado é a realidade.
MGabriela Carrascalo obrigado por me ter acordado...
Parabens, a mensagem tocou


Abilio B.

jrodrigues sarmento said...

Oh ! Sim, gosto mesmo do poema. Soa bem e a mensagem ´clara. Gosto da Rima e da musicalidade dolorosa do poema!


JR SARMENTO

Sítio do sol nascente said...

Parabéns MGabriela!

Mais uma vez conseguiu escrever a beleza.
Palavras duras, muito sentidas e verdadeiras. Enfim, a nossa triste realidade, que esperemos um dia a mude.

Um grande beijo
Laumalai

Ângela Carrascalão said...
This comment has been removed by the author.
Ângela Carrascalão said...

Oh, minha irmã Gabriela! Que satisfação me dá teres conseguido tão facilmente transmitir as angústias que te vão na alma!
Vê se perdes definitivamente a timidez! Publica todos os teus poemas sobre os meninos magoados que deram asas e vida à tua pena e espantaram a mágoa que te ia na alma!
Mas, já agora, não deixes de fora os teus contos de duendes, bruxos e almas!

Anonymous said...

Quando alguém escreve um poema e esse poema faz doer o coração a alguém ao ponto de provocar lágriams nos olhos . será que posso classificar de : Extraordinário? Ceio bem que sim ! Chorei de dor por saber que é essa uma realidade em Timor-Leste!

Obrigada pelo seu poema MGabriela. Você é incrivel!

Parabéns!

Licínio de Sousa ( estive em Timor em 2000 parte da UNTAET)

Anonymous said...

Concordo com os outros comentadores. Que triste e dolorosa realidade . Um poema muito real . Gostei e Força,

Anonymous said...

Sinto a dor neste poema de MGabriela Carrascalao. Como ela conseguiu conciliar a dor e a poesia! Alias se analisarmos os poemas de todos os tempos de a dor esta casada com a palavra. Leiam so o Poema de Agusto Gil "Balada da Neve" que aqui o Maracuja publicou..

Parabens MGabriela pelo seu poema e tambem ao Maracuja pelo seu blog. Lindo . P'ra Frente

Rui

Anonymous said...

Caríssima MGabriela:
Tive a sorte de ter como grande amigo o seu saudoso e inesquecível Pai, Manuel Carrascalão, que de entre muitos gestos directos, de grande amizade para com a minha pessoa, foi o primeiro de entre muitos "amigos" a manifestar-me o seu apoio total nos tempos conturbados após o "25 de Abril". Mas não é por isso que lhe endereço os meus parabéns pelo seu magnifico poema,já que o mesmo retrata a realidade presente e passada continuando a merecer o sonâmbulismo dos que têm responsabilidades e não as querem assumir. Quem, como eu, passou pela tormenta da guerra cívil e depois a invasão das tropas indonésias, viu as estrofes da sua poesia pujantes e reais. Desejo-lhe,com a maior honestidade, que continue a Cantar Timor com a mesma realidade. Um abraço do CF.

isabel49 said...

es maravilhosa querida amiga adorei o quadro e o poema,tens uma alma pura e com muito amor para dar,que Deus te abencoe